Nerede benim hakkım?

 Elim bir kitaba değiyor ve doluyor gözlerim 

Kavgam var kelimelerle. Gücüm yetmiyor onları yenemiyorum. Ne istiyorlar benden. Konuşsam ben de durduğu gibi durmuyor. Benden çıkınca arkamda duran her kelime zayıflıyor, dokunmuyor karşımdakine. Sonra en çaresiz halimle büküyorum boynumu. Ben bu sonu sevmiyorum, neden yarı yolda bırakıyorsunuz beni? 

Anlayın, düşün kafamdan. Adımlarım ağırlaşıyor, yaşamanın anlamlı gelmediği bu dünyaya batıyorum. Burada yerim olsun istemiyorum siz adım attığım, ait olmadığım her yere yerleştiriyorsunuz beni. 

Kirlendim işte. Kelimelerle kirlendim. Söyleyemediklerim bile temizleyemez bunu. Söylediklerimin hakkını veremedim. 

Kelimelere kırgınım. İçime doluşan beni yükseltip hayallere daldıran, sonrada üzerime çullanıp ışığımı kapatan kelimler. 

Ben size kandım. 

Kolayca yazdım. 

Nerede benim hakkım ? 

Üzerine bir perde çeksem, öğrensem hiç bilmediğim bir dili, yine aynı yerde zorlarsınız. 

Üzerine yazılmış şiiler, şarkılar,kitaplar sizin olsun, benim defterlerim hep eksik. Beni terk edin, izin verin tekrar öğreneyim yazmayı. En doğru yerden başlanır mı?  

Kendi yazımı okuyamadığım zamanlarda nerdesiniz? Bir el olup omzuma dokunduğunuz da aceleniz nedir? 

Yoruldum, dilemekten usandım artık. Gücüm yok. Hesap edemedim kenara bırakmadım, her şeyi tüketim. Ben emanet ettim size. İnsafıza kaldım. 

Elim uzanıyor bir kitaba, ilk cümlesi kapatıyor kapıları. Açılacak mı ?