Sevgili Günlük

 "Hayat her zaman hayal gücünden daha zengindir." 

Kafa dağıtmak için izlediğim komik bir dizide duydum bu sözü. Ne kadar trajikomik değil mi ? 

Hayatıma baktığımda bu sözü görüyorum. Hayattan sıkılmış bi anımda hayallere dalıp kafamın içinde yaşamaya başlamışken, hayallerim çok farklı şekilde peşime düştü. Beni kafamın içinden çıkartıp, dünyaya döndürmek için elinden geleni yaptı. 

Hiç açık kapı bırakmadım, bacayı bile düşünüp orayı da kapattım ahayallerim olurda beni almaya gelir diye ama aralık bıraktığım pencereden bana ulaştı.

Mucize mi bekliyorum diye yazmışım boş bulduğum her yere. Evet mucize oldu. 

Hayallerimin ulaşamadığı yerden başladım yeni hayatıma. 

O kadar sıkı tuttu ki hayat elimi, özgürlük isteğime bile dönüp bakmam şimdi.

Kaçtığım hayatı kovalar oldum. İnanın yeni sayfa açmak, uzak yerlere gitmeden mümkünmüş. Yeni biri olunmuyor ama kaçmak istediğin şeylerle hayal edemediğin şeyler yaşanıyormuş. 

''O iyi insanlar güzel atlara binip gittiler.'' Üzmüyor artık bu söz beni. O iyi insanlar da bu dünya da yaşamadı mı ? Bu dünyada iyi insan da olunuyormuş, mutlu da.

Bunun adı ne olur bilmiyorum öğrenmek de istemiyorum. İlk defa sorgulamıyorum. Gerçekten bana geleni yaşamak istiyorum. Her gecenin sabahı varmış cidden. Karşına çıkan ilk sorunla  güneşin evine girmesini engelleme. Yeter ki yaşamayı bırakma, her şer de bi hayır vardır. 

Yazmayı unutmuşum, yazmayı çok özlemişim. 

Sevgili günlük daha iyi yazılarda görüşürüz elbet bir gün. O zamana kadar sağlıcakla kal.