Şemsiye almamanın gururuyla yürüyorum sokakta. Ruhumu temizlediğini hissettiğim yağmurun altında ıslanmakla tanışamazdım yanımda olsaydı. Ne aradığımı bilmeden yürüdüğüm bu sokak, bana anlatmaya başladı ihtiyacım olanı. Hayatın güzelliklerini nasıl kaçırdığımı.. “ rahat ol” diyor bana yüzüme değen her damla, “ su akar yolunu bulur..”. Planlarımı gözümün önünden geçiriyorum, hayalini kuruyorum hepsinin. Beni güldürüyor mu, beni mutlu ediyor mu ? Sonuç beni mutlu etsede gidişini hatırlayınca içimi sıkanları eliyorum tek tek. Başarı güzel şey, ama ben kendimi memnun etmekle meşgulum. Tembellik ediyor muyum diye soruyorum kendime ? Hayır etmiyorum . Tanımaya başladığım kendimle iyi anlaşmak istiyorum sadece. Yağmura eşlik eden güneş, bana doğru yoldasın diyor sanki. Bütün dünya benim oluyor. Gökkuşağı beliriyor selamlayıp kendime dönüyorum. İyi oldu bu iyi ki almadım şemsiyeyi.
Yorumlar
Yorum Gönder