Beni bana kavuştur.

Uyku tutmayan gece, beni sana getirdi. Geceyi severim. Sessizliği, yalnızlığı severim. Yazı yazmayı severim, sevmeyi severim, hatta ağlamayı bile çok severim, ama ben hiç sevilmeyi bilmedim. Sol tarafım hep buruk kalmayacak, biri çıkacak, ve ben onu da seveceğim bunu biliyorum. Ben onun gözlerinde kendimi görmeyi umuyorum. Bana sevgiyle bakan gözlerin, bana ne hissettireceğini özlemle merak ediyorum. Bekliyorum ki, biri benim içimdeki kelimeleri ortaya çıkarsın. Ve bekliyorum ki kağıdımı yeşertsin. Cümlelerim sessizliğe bürünmüş, onları merak eden kişiyi bekliyorlar. Bir çocuk sevgisiz de büyür ama, sevilmiş bir çocuğun gülümseyişine anlam veremez. Ben yine yazarım ama, cümlelerim ürkek bakışlarıyla kimsenin yüreğine dokumaya cesaret edemez. Seni bekliyorum. İçimdeki çocuk başını yaslıycak, ona şefkatle bakacak biri olduğuna o kadar inanmış durum da ki.. Sanıyorum sen bir çocuğu kıramıycak kadar merhametlisin. Beni bana kavuştur artık. Seni bekliyorum.